Kocham spalony słońcem kraj…

14 stycznia 1968 roku zmarła poetka Dorothea Mackellar, autorka słynnych słów “I love a sunburnt country, a land of sweeping plains”. Miała wówczas 19 lat, była młodą, dobrze wyedukowaną kobietą, władała czterema językami, jeździła konno i podróżowała z ojcem po Europie. Tęsknotę za Australią wyraziła wierszem.

Oryginalną jego wersję ciągle poprawiała aż do powrotu do domu. W zbiorach Biblioteki Stanowej Nowej Południowej Walii, w której pracowałam przez 36 lat, znajduje się rękopis ostatniej już wersji z 1907-08 roku. Kilka lat temu można go było obejrzeć na wystawie w galeriach biblioteki. Zaglądałam tam często, jednocześnie słuchając nagrań głosu autorki recytującej swoje wiersze. Ja też kocham spalony słońcem kraj, pomyślałam i postanowiłam przetłumaczyć “My country” na język polski.

Wiersz został opublikowany po raz pierwszy w londyńskim Spectator 5 września, 1908 roku pod tytułem “Core of my heart”. Potem drukowały je czasopisma australijskie, co sprawiło że wiersz zrobił się znany i przyniósł autorce sławę.

Rodzina Mackellar była właścicielami wielu posiadłości w Nowej Południowej Walii, w okolicach Gunnedah i w Paterson, (okolice Hunter Valley), gdzie Dorothea spędzała dużo czasu. Uważa się, że inspiracją do wiersza było obserwowanie przez autorkę długiego okresu suszy, zakończonego obfitymi opadami deszczu.

Ale ona sama, w wywiadzie udzielonym na rok przed śmiercią, w 1967 roku, twierdziła że wiersz napisała bez specjalnego powodu, chociaż wspomniała, że po powrocie z Europy rozmawiała z koleżanką, która cały czas porównywała Australię do Anglii. Mackellar zaczęła rozmyślać nad tym co wyjątkowego jest w Australii, czego nie ma w Anglii. I chyba dlatego mamy cudowny, patriotyczny wiersz “My country”.

Ela Chylewska