Panama wita młodych i papieża Franciszka

Rozpoczynają się kolejne, 34 Światowe Dni Młodzieży. Tym razem ich gospodarzem jest Panama

Panama wita młodych i papieża Franciszka. W tym miejscu składam serdeczne gratulacje wszystkim Panamczykom z prezydentem kraju p. Juanem Carlosem Varela Rodríguezem na czele. Pamiętam tamtą radość jaka gościła 31 lipca 2016 roku na twarzach mieszkańców tego państwa. Przed oczami mam widok z Krakowa, a dokładnie z Brzegów, gdzie podczas kończącego się w naszym kraju, jak można to nazwać swoistego święta młodych została ogłoszona wiadomość, że jego kolejnym gospodarzem będzie właśnie to środkowoamerykańskie państwo. Prezydent Juan Carlos Varela Rodriguez z małżonką podeszli do młodzieży ze swego kraju, uściskali się, wspólnie się cieszyli. Naprawdę, aż miło było patrzeć…

Decyzja papieża Franciszka wśród wielu wywołała zaskoczenie. Najważniejszym zarzutem był: Panama to malutkie, niespełna czteromilionowe państwo nienależące do bogatych. Później do tego doszło jeszcze głośne Panama Papers… A ja na przekór mówiłam, że wszystko będzie dobrze, uda się i jestem przekonana, że tak właśnie będzie!

Światowe Dni Młodzieży to Święto młodych ludzi z całego świata i wbrew pozorom nie tylko katolików. Zapoczątkował je w 1985 roku papież Jan Paweł II. Jego inicjatywa w tej sprawie uważana jest, i przeszła do historii, jako jedna z najważniejszych pontyfikatu. Watykaniści uważają ich ideę za realizacje coraz silniejszego przekonania, że Kościół ma wiele do powiedzenia młodym ludziom, a oni sami jemu.
Światowe Dni Młodzieży odbywają się, co dwa, trzy lata. Za ich początek uważny jest odbywający się w Rzymie tzw. Jubileusz Młodych mający miejsce w Niedzielę Palmową 15 kwietnia 1984 roku. W Kościele trwał wtedy Rok Odkupienia. Z tej okazji do Watykanu na papieską Mszę św. przybyły dziesiątki tysięcy młodych wiernych. Na życzenia papieża w bazylice św. Piotra obok ołtarza umieszczono 4-metrowy drewniany krzyż, który przekazał młodzieży mówiąc: „Nieście go na cały świat jako znak miłości Pana Jezusa do ludzkości”.
Inicjatywa ŚDM związana jest też z ustanowionym przez ONZ w 1985 roku, Roku Młodzieży popartym przez Kościół katolicki. Z tej okazji papież Jan Paweł II napisał list apostolski skierowany do ludzi młodych z całego świata. Był pierwszym specjalnym do tej grupy osób. Zaprosił ich też ponownie do Watykanu na kościelne obchody dedykowanego im roku.

Pierwsze wielkie spotkanie papieża z młodzieżą świata odbyło się 30 marca 1985 r. w Rzymie na placu na Lateranie. Młodzi ludzie przynieśli krzyż podarowany im przez Jana Pawła II, który powiedział: „Jesteście wezwani, aby uczestniczyć w prawdziwym postępie, który poprzez właściwe proporcje między ‘być’ a ‘mieć’ musi coraz bardziej stawać się postępem zgodnie z zasadami sprawiedliwości w różnych zasięgach i wymiarach; postępem w cywilizacji miłości” oraz: „Jesteście też wezwani, aby uczestniczyć w tym wielkim nieodzownym wysiłku całej ludzkości, który ma na celu odsunięcie widma wojny i budowanie pokoju”. Karol Wojtyła postanowił też na stałe wprowadzić spotkania z młodzieżą do kalendarza życia Kościoła.

Zdecydował, że w Niedzielę Palmową Dzień Młodzieży będzie obchodzony jednego roku na szczeblu diecezjalnym. Odbywać się będą spotkania młodych ze swoimi biskupami, a co dwa-trzy lata w wymiarze światowym, w mieście przez niego wskazanym i z jego udziałem. W miejscu tym należy zaznaczyć, że papież z Dalekiego kraju, jak Karol Wojtyła lubił mówić o sobie już w dniu inauguracji swojego pontyfikatu, 22 października 1978 roku, skierował słowa do młodych ludzi, mówiąc: “Wy jesteście nadzieją świata, nadzieją Kościoła, wy jesteście moją nadzieją”. Hymnem Światowych Dni Młodzieży jest pieśń autorstwa zmarłego w grudniu 2015 roku Ojca Jana Góry pt. “Abba, Ojcze”, jak też drugi – każdorazowo specjalnie napisany i skomponowany na to wielkie święto młodych, któremu towarzyszą również przesłania.

ŚDM są pełnymi żywiołowości, spontaniczności i radości spotkaniami młodych z papieżem. Mają postać olbrzymiego festiwalu religijnego skupiającego młodzież z całego świata, która chce wspólnie spędzić czas i modlić się. Towarzyszą temu: pikniki, koncerty, wspólne modlitwy, medytacje. Po za tym nie wolno nie wspomnieć, że młodzi poznają się, zapadają liczne znajomości i przyjaźnie, nawet na całe życie. Najbardziej podkreślanym i powszechnie znanym motywem jest jedność i obecność wielu różnorodnych kultur. Ilość flag i innych wizytówek państw stanowią dowód na udział w nich różnych narodów z każdego, nawet najdalszego zakątka kuli ziemskiej i ukazanie własnego sposobu przeżywania katolicyzmu. Podczas tych w Polsce, w 2016 roku, po raz pierwszy w historii ich uczestnikami byli nawet młodzi z m.in.: Sudanu Południowego, Palestyny, Bangladeszu i Kiribati – małego wyspiarskiego państewka położonego na Oceanie Spokojnym wokół Równika. Wiele z tych osób mogło stać się świadkami Światowych Dni Młodzieży dzięki pomocy i sponsorom nawet z innych krajów, jak w przypadku ostatniego z wymienionych. Podczas głównych wydarzeń pielgrzymi wymieniają się flagami, koszulkami, krzyżykami i innymi przedmiotami związanymi z wiarą.
Młodzież przybywającą z odległych zakątków kuli ziemskiej goszczą parafie. Dla wielu z nich domem na te kilka dni zanim wyruszą na najważniejsze chwile, czyli spotkania z papieżem, są te prywatnych ludzi, którzy podejmują wcześniej decyzję o ich przyjęciu. Odbywają się wspólne spotkania, zabawy, festyny. Młodym ludziom stara się też ukazać historię i kulturę kraju oraz najważniejsze miejsca regionu, gdzie przebywają. Temu wszystkiemu towarzyszy wspólna modlitwa, medytacja i czytanie Słowa Bożego. Królują: dobroć, miłość – oczywiście w odpowiednim tego słowa tutaj znaczeniu do Boga i bliźniego, przyjaźń, miłosierdzie, radość, szczęście. Młodość obecna jest w każdym niezależnie od daty urodzenia zapisanej w dowodzie osobistym. Nic nikogo nie dzieli, a wprost przeciwnie – łączy. Chwile te są niezapomnianym przeżyciem dla każdego ich uczestnika. We wszystkim tym bierze udział lokalna społeczność, a zwłaszcza, co nie powinno dziwić młodzież. Właśnie podczas tego czasu zawieranych jest wiele przyjaźni. O przygotowania dbają organizatorzy wydarzenia na niższych szczeblach- zarówno kościelne, jak też samorządowe przy pomocy wolontariuszy.

Anna Hudyka